Kırım Tatarlarının Çerkesler üzerindeki baskı, bilhassa baskınlarda ele
geçirdikleri insanları tutsak ederek pazarlarında satmaları, doğu
Çerkeslerini 1552'de Ruslardan yardım istemek zorunda kalmıştır. Bu
yardım çağrısına IV. İvan olumlu yanıt vermesine karşın bu yıllarda
Rusların Çerkesleri koruyacak askeri ve politik güçleri olmadığından bu
girişimler bir dostluk ilişkisinden ileri gidememiştir. Terek nehri
kıyısındaki iki Çerkes köyü Kazaklarca istila edilse de Kırım Tatarlarının
baskısıyla buraları terk ederler. Kuban Nehri 16. yy da bağımsız
Çerkeslerin kuzey sınırını teşkil ediyordu. Kuban’ın Kuzey’inde oturan
Çerkesler Kırım’a bağlı idi. Bu nedenle de dolaylı olarak Osmanlı
yasaları geçerliydi. Osmanlı sarayında ise Çerkes güzelleri en çok aranan
cariyelerdi. Wubıhlarla Abhazlar arasında oturan Abazinler 17. yy’da Kafkas dağlarının Kuzey’ine göç ederler. Kuzeydoğu’da ise Nogay Tatarları altı büyük yerleşim sahasında oturuyorlardı.

Rus çarları daha Güneye genişleme planları gereği 17. yy’da Çerkeslerle
ilişkilerini geliştirmeye başlarlar. Eski dimi inançlarını bırakmak
istemeyen Ruslar Kuban deltasına giderek yerleşirler. Kazak atamanı
Bulavin 1708'de çar 1. Peter’e isyan ederek Çerkeslere sığınır. Kırım’ın
Rusya'ya ilhakından sonra Çariçe’nin emrindeki Kazak birlikleri 1783’de
Kuban bölgesini istila eder.